Çocukluk Yaramazlıkları #1

Biraz resmi yazı gibi başyacam sonrasında normalede dönerim bu yazımı okuyorsan %99 beni tanıyorsundur. zaten 1995'de Nevşehirin Sulusaray köyünde bi evde doğdum ben doğmadan bahtsız kaderim zaten başlamıştı annem epilepsi hastasıydı ve bana hamileyken epilepsi nöbetleri fazlalaşmaya başladı ve babam beni aldırmaya karar verdi ve araca binip hastaneye gitmeye başladılar. Ancak annemin yolda ağlamaya ve çocuğuna kıymak istememesinden bu olaydan kurtuldum ve şu anki hayatıma ilk adımımı attım. Yaramazlık 1- (olaya başlamadan ben gereksiz herşeyi hatırlarım o yüzden uyduruyor demeyin ) yukardaki yazıdan ortalama 2 yıl geçti ve artık 2-2.5 yaşlarında bir çocuktum ve çakmakla oynamayı öğrendim ve bizim evin üst katında bir oda vardı ve anadoluda yaşayanlar bilirki evlerde yüklük(iceri gömülü duvar evde fazla malzemeleri koymak için kullanılan yer) vardı ve orada yorganlarımız vardı orada çakmak ile oynarken yorganları ateşe verdim annemle ablam alt kattaki odadaydı bu esnada, ve elimi yaktığım için annemlerin yanına gittim elim acıyordu ve ağlıyordum anneme gidip ' Anne uff Anne Uff' diyerek anneme elimi gösterdim, ablam (7) Anneme 'yanık kokusu geliyor' dedi. O esnada yukarıdaki oda çoktan alev alev yanmaya başladı ve annem bağırarak yardım istedi komşumuz geldi ve yanan malzemeleri elinden geldiğince dışarı çıkartıp yangını kontrol altına almaya çalıştı,o tarihlerde köy yerinde çeşmeler evin içinde olmadığı için suyu annemler kovalarla taşımaya çalıştı ve yangın sonunda kontrol altına alındı peşine annem ortalama 10 dakika boyunca pedegogların bütün 'SAKIN ÇOCUKLARINIZA BU DAVRANIŞLARI YAPMAYIN' diye uyardığı davranışların hepsini yaptı. Yaramazlık 2- Ortalama 5-6 yaşlarındaydım arkanlarım hatırlar o zamanlar büyük pokeman tasoları vardı, arkadaşlarımla taso oynayıp eğleniyorduk biraz eğlencenin dozunu taşırdık ve gaza geldik Pikaçulu tasom pis suların aktığı bir yere düştü üstü demir parmaklıklı bir logar kapağı ile kapalıydı (şu anki gibi logar kapakları gibi düşünmeyin) bu 2 arkadaşlarımla mükemmel bir fikir geldi aklımıza onlar bu demiri kaldırıcak bende tasoyu alacaktım tabiki o yaşlarda benim gibi bir çocuğa Pikaçulu tasosunun kurtarılması teklif edince sonuçu ne olursa olsun kabul eder. Arkadaşlarım bu demiri kaldırdı bende tam elimi soktum alacakken arkadaşlarımın güçleri yetmedi ve demiri bıraktılar elimin üstüne düştü koşarak ağlaya ağlaya eve gittim ve anneme gösterdim babamda işten gelmişti elimi gösterdim şu an olsa Anne ve Babalar ortalığı ayağa kaldırırdı ama o tarihite annem elimi eski bir çarşaftan yırttığı bir parça ile sardı elim o kadar acıyordu ki ağlamaktan kendimi alamıyordum çok ağladığım için babam bana kızdı ve korkumdan sessizce ağlamaya çalıştım oturma odasında ama dayanamadığım için sesli ağladım babam tekrar kızında yatak odasına gittim ve orada ağlaya ağlaya uyudum ve o şekilde elim iyileşti saçma gelecek ama bu hatıramın üstünden uzun bir süre geçince fark ettim sol orta parmağımın o olayda kırıldığını fark ettim şu an düşününce 5-6 yaşında bir çocuğun kırık parmağının hiç bir tıbbi müdahale olmadan kırılan parmağının iyileşmesi ve bu çocuğun bu acıya dayanması bana çok ütopik geliyor. Eğer isterseniz başka yaramazlıklarımı anlatıcam ilk yazım ve siteyi bilmiyorum eğer yorum yapılıyorsa yorum yaparak merak ettiklerinizi ve anlatmamı istediklerinizi yazabilirsiniz